Opzegging van de huurovereenkomst door een (mede)huurder
De vraag of opzegging door één van de huurders mogelijk is, moet worden beantwoord naar de inhoud van de huurovereenkomst. Als uit de strekking van de huurovereenkomst blijkt dat opzegging door één van de huurders niet mogelijk is, dan is opzegging door één van de huurders afzonderlijk niet mogelijk.
De verhuurder die een overeenkomst sluit met huurders die een affectieve relatie met elkaar hebben, dient te beseffen dat deze relatie kan worden beëindigd. Door beëindiging van deze relatie lijkt het gezien het vorenstaande niet wenselijk de vertrekkende huurder aan zijn verplichtingen te houden, ook als er geen instemming met deze huurbeëindiging door de achterblijvende huurder aanwezig mocht zijn.
Hierbij is ook nog van belang te beseffen dat huurders normaliter vrij eenvoudig een huurrelatie kunnen beëindigen. Is er eenmaal een toestemming van de medehuurder verkregen (impliciet of expliciet) voor beëindiging van de huurrelatie, dan valt niet in te zien dat de verhuurder legitieme obstakels op kan werken om deze huurbeëindiging tegen te gaan. Bovendien staat de hoofdelijke aansprakelijkheid de opzegging niet in de weg, omdat deze doorgaans ziet op reeds bestaande verplichtingen en niet op toekomstige verplichtingen.
De rechtbank te Amsterdam heeft in hoger beroep in haar vonnis van 23 juni 1993 (NJ 1994, 662) beslist dat in het wettelijk stelsel besloten ligt dat “degenen die bij het aangaan van een huurovereenkomst gezamenlijk als de contractuele wederpartij van de verhuurder zijn opgetreden, voor de verplichtingen uit die huurovereenkomst tezamen jegens de verhuurder hoofdelijk aansprakelijk zijn (vgl. HR 6 oktober 1989, NJ 1990, 184). Met dit stelsel is onverenigbaar dat één der huurders zich aan die aansprakelijkheid zou kunnen onttrekken door de overeenkomst zonder de instemming van de verhuurder alleen voor zichzelf op te zeggen”. Lees verder
